Минем чын дустым - бу гомер буе янымда булган, һәрвакыт ярдәм иткән һәм минем белән шатлык һәм кайгыны уртаклашкан кеше. Безнең дуслык мәктәп елларыннан башланды. Мин беренче тапкыр мәктәпкә барганда, янымда утырган дусымны хәтерлим. Ул вакытта без икебез дә кечкенә, оялчан һәм күп нәрсәдән курка идек. Әмма без бер-беребезгә ярдәм итә башладык, һәм бу ярдәм әкренләп ныклы дуслыкка әверелде.
Минем дустым һәрвакыт мине аңлый белә. Авыр вакытларымда ул мине тыңлый һәм кирәкле киңәшләр бирә. Әгәр дә минем күңелем төшкән, начар кәефтә булсам, ул һәрвакыт мине юату өчен кызыклы яки көлкеле тарихлар сөйли. Ул минем өчен терәк һәм ышанычлы кеше.
Безнең дуслык беркайчан да үзгәрми. Без бергәләп төрле маҗараларга юл алабыз, яңа урыннарга сәяхәт итәбез һәм һәрвакыт нәрсәдер яңаны өйрәнергә тырышабыз. Минем дустым белән бергә булган һәрбер мизгел - ул хәтердә мәңгегә калырлык кадерле истәлек.
Минем чын дустым булу - бу дөньяда иң зур бәхетләрнең берсе. Ул миңа үзенең тугрылыгы, ярдәме һәм мәхәббәте белән һәрвакыт илһам бирә. Дуслык ул - вакыт һәм арада түгел, ә йөрәктә. Шуңа күрә дә мин аңа чын дустым дип әйтә алам.