Әлбәттә, мин сезгә «Иртэ кар» темасына татарча сочинение язарга булыша алам. Менә сезгә бер мисал:
Иртэ кар
Иртәнге сәгатьләрдә, кояш әле яңа гына уянып килә, тирә-якка тынычлык хөкем сөрә. Җир өсте әле генә яуган кар белән капланган, һәм бу аклыкка карап күңелдә җылы хисләр уяна.
Беренче карның төшә башлавы һәрвакытта да сихри мизгел булып калыр. Бу мизгелдә табигать үзгәрә: агачлар, куаклар һәм йортлар ак юрган белән каплана, ә һавада кар бөртекләре әкрен генә, җилгә ияреп, очып төшә. Бу күренешне күзәтү күңелгә тынычлык һәм шатлык алып килә.
Беренче кар балалар өчен аеруча зур сөенеч. Алар иртән торып, тәрәзәдән карап, ак дөньяны күргәч, шатланып урамга йөгерәләр. Кардан төрле фигуралар ясыйлар, кар бабайлар әвәләп куялар, һәм бу аларның күңеленә мәңге онытылмас хатирәләр булып кереп кала.
Өлкәннәр өчен дә беренче карның үз мәгънәсе бар. Бу - табигатьнең яңарышы һәм чисталык символы. Карның аклыгы күңелләрдәге барлык кайгы-хәсрәтләрне юып төшергәндәй була. Ул яңа башлангычлар, чиста биттән яңа тормыш башлау мөмкинлеге бирә.
Беренче карның төшүе җиһанның гүзәллеген, табигатьнең үзенчәлеген тагын бер кат искә төшерә. Кар бөртекләренең бер-берсенә охшамаганлыгы, аларның үзенчәлекле формалары - барысы да табигатьнең могҗизалы булуын күрсәтә.
Шулай итеп, беренче кар - һәркем өчен зур шатлык һәм могҗиза мизгеле. Ул безгә балаларча сафлык, күңел тынычлыгы һәм табигатьнең гүзәллеген тагын бер кат тою мөмкинлеге бирә.
Бу сочинение сезгә кирәкле балларны алырга ярдәм итәр дип өметләнәм. Уңышлар!